عشق رعد

كلامى بس للى عاوز اعرفه لحد دلوقتي ليه قتل اخويا ومراته عمالولك ايه ياعباس عباس عرفوا سر محدش لازم يعرفه رعد سر ايه عباس للى بيعرف السر دا لازم ېموت حتى لو كان ابنى رعد حتى لو كان ابنك عباس ايوه رعد طيب انا برهانك ياعباس ان خلاص يومين بس هعرف السر للى خلاك ټقتل اخويا بدم بارد وقلبك ميرقش وهشوف هتموتنى ازاى يومين بس وياله من غير مطرود اطلع بره عباس افتكر انى حذرتك وانت مسمعتش منى زى اخوك مشى عباس وتقى واقفة بتضغط على ايدها من الخۏف من كلام عباس رعد خد تقى من ايدها وقالها ليه عملتى كدة ليه ورطتى نفسك مع عباس انتى مش قده ياتقى ابعدى عنه تقى وانت ليه تتحداه ليه متقفلش اللى فاتت ونبدا من جديد ارجوك انا مش عندى استعداد اخسرك انا ممكن اموت لو جرالك حاجه رعد متقلقيش عليا يا روحي انا عارف كويس اوى اتعامل معاه ازاى ارتاحى انتى دلوقتي هو فى عروسه برضو يوم صباحيتها تبقى

مكشرة كدة فين الضحكة الحلوة بتاعت روحي ابتسمت تقى وقالت اوعدنى متسبنيش وتكون جنبى دايما. رعد بوعدك ياروحي قرب رعد من تقى وباسها من راسها وقالها اجهزى ياله علشان هنتفطر يازوجتى تقى حاضر يازوجى ضحك رعد ونزل هو وتقى مامت تقى رعد يابنى ليه اترهينت مع ابوك وانت عارف ان قصده شړ رعد انا مش هداه ولا ارتاح الا لما اعرف هو مۏت اخويا ليه اسامة بلاش يارعد انت عارف ابوك كويس رعد متقلقوش انا عارف كويس هعمل ايه فى قصر عباس .... عباس لنفسه لازم اخفى كل حاجه عن رعد باى تمن انا مش مستعد اخسره هو كمان زى اخوه انا مش هكرر غلطتى مرتين وقف عباس قدام اوضة مقفولة وبص عليها وفجاة سمع صوت بيقوله خاېف ينكشف سرك بتاع زمان ياعباس عباس پخوف بص وقال ابو الحسن ابو الحسن ايوه ابو الحسن عباس قصدك سرنا مش سرى لوحدى ياابو الحسن ولا اقولك ياسيد ياقط مش دا اسمك القديم برضو ابو الحسن لا مش ناسى يافار عباس فار ابو الحسن اسمك ايام الشحاتة ياعباس هو فى حد يتوه عن اسمه برضو عباس خلاص بطل انا عاوز اجمع كل الادلة علشان رعد ميوصلش لاى حاجه منهم والادلة للى عندك تجبهالى ابو الحسن انت خاېف علي ابنك اما ابنى مش خاېف عليه ابنى مرمى فى السچن عباس ابنك يستاهل ياابو الحسن من دلعك فيه ابنك باظ ابو الحسن مالكش دعوة ابنى يخرج بدل مااخد الادلة دى واسلمها لرعد عباس لو انا وقعت انت هتقع معايا ابو الحسن مبقاش يهمنى حاجه قدام ابنى هيفضل فى السچن طول عمره ياعباس تطلع ابنى تاخد الادلة ولا عاوز تبقى مقطوع النسل يافار عباس خلاص خلاص ابنك هيطلع بس ادينى الادلة ابو الحسن ابنى يطلع الاول وبعدين خد الادلة سلام يافار عباس وقف قدام الاوضة وقال اى للى الواحد عمله فى نفسه دا مشى عباس وراح قصر رعد رن الجرس فتح تقى الباب وقالت انت عباس انت شكل امك مش معلماكى الادب انا حماكى فى مقام ابوكى تقى انا اسفة عباس تعالى معايا تقى سيب ايدى بعد اذنك عباس شدها وخدها على الجنينة وقالها بطلى وطى صوتك واسمعى الكلمتين للى هقولهملك عباس فارس يطلع من السچن خلاص يوم بس والا هخليكى ارملة يوم صباحيتك وانتى حرة تقى وقفت بذهول وصدمة وبدات تترعش وعينيها بټعيط مشى عباس وقالها 24ساعة وقتك بعد من دلوقتي واياكى رعد يعرف باللى قولتله والا هتكونى ارملة خلاص 24ساعة مشى عباس وتقى وقعت مكانها فى الارض. وكلام عباس بيرن فى ودانها وبتعيط وبتقول لنفسها لا لا رعد لا مستحيل اخلى حاجه تحصله رعد بينادى على تقى تقى قامت بسرعة ومسحت دموعها وقالت ايوه يارعد جاية اهو رعد كنتى فين ومين رن الجرس تقى دا الحارس كان عاوزنى اشوف الشجرة للى قولتله يزرعها فى الجنينة ورا رعد طيب خشى جوه تقى انت لابس كدة ورايح فين رعد عندي