هل هذة الحياة

لى مالك انتى مش سمعانى فقلت له ايه اللى بتقوله ده يادكتور انا عمرى ما تعاطيت البرشام ده ولا اعرف شكله حتى وكبد وكلى ايه اللى فى حاله متأخره اكيد حضرتك غلطان اكيد تقصد مريضه تانيه فقال لى يابنتى انا متاكد من اللى بقوله ليكى متخبيش عليا انتى بتاخدى البرشام ده من امتى فقولت صدقنى يا دكتور انا زى ما قولتلك انا عمرى مادخلته فى فمى فقال لى الظاهر مفيش فايده لما يجى حد تبعك ابقى اكلمه انتى متجوزه فقولت له ايوه فسالنى عن زوجى فقولت له فى شغله واكيد لما يعرف هيجى بس بعد اذنك يادكتور لو متاكد من موضوع المخډرات ده متجبش سيره لحد انا مش عاوزه فضايح ولا حتى زوجى فقال لى اللى انتى شيفاه وسبنى ومشى وانا هتجنن مش مصدقه كلامه اكيد فى حاجه غلط وبدء الشك يسيطر على فى كل من كان حولى حتى فى زوجى وعشان كده طلبت من الدكتور ميقولش لحد ولكن من فعل فى هذا ولماذا ولا الدكتور غلطان وحسيت انى هتجنن وتغيرت نظرتى لكل شئ واتى زوجى ودخل على وهو مڤزوع فى ايه ايه اللى حصل اتصلوا عليا من المحل عندك وقلولى انك تعبتى فجاه ونقلوكى للمستشفى فى ايه والدكتور قالك ايه فقولت له بيقول لى ان الكلى والكبد عندى فى حاله خطره واحتمال نعوز عمليه ومتبرعين وتكاليف كبيره قوى فقال لى ولا يهمك فداك الدنيا كلها المهم انتى تكونى بخير فقولت فى نفسى معقوله تكون انت اللى عملت فيا كده وليه وكتمت الامر فى نفسى ولكن كنت حذره من كل مم حولى فاصبحت لا اثق فى احد ولا اتناول شئ من يد احد وفعلا ظللت فى المستشفى فتره كبيره وكان هو يعود من عمله ويجلس معى ساعات ويتركنى بين حيرتى وشكى وتحليل وفحوصات وادويه ويذهب ليكمل هو يومه وكانى لست فى حياته فاقول بينى وبين نفسى هل هذا ماكنت اتمناه هل هذا الذى كنت اتعب ليل نهار لتحقيقه فانى فقدت